Η Ελλάδα στη δίνη της διαφθοράς

Καταρρέουν οι μύθοι της "αλλαγής" και του "εκσυγχρονισμού"

    Τα τελευταία γεγονότα απεικονίζουν ανάγλυφα το πιο σοβαρό πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδας. Είναι η υποταγή του κράτους σε μικρά και μεγάλα συμφέροντα. Είναι η κομματικοποίηση του κράτους και η κρατικοποίηση του κόμματος που κυβερνά. Είναι το καθεστώς της ασυδοσίας, της διαφθοράς και της ατιμωρησίας. Είναι - όπως επισημαίνουν, ακόμη και κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ - το κομματικό κατεστημένο του ΠΑΣΟΚ που αναπαράγει το συντηρητισμό και μάχεται, για τη συντήρησή του, κακοποιώντας κάθε έννοια προοδευτικότητας και εκσυγχρονισμού, τις οποίες ωστόσο στερεότυπα επικαλείται για να εξαπατά και να αποπροσανατολίζει. Είναι άλλωστε και ο δεύτερος αυτός μύθος, ο μύθος του δήθεν «εκσυγχρονισμού» το ίδιο μακριά από την πραγματικότητα και τις προθέσεις των κατασκευαστών του, όσο και ο πρώτος μύθος του ΠΑΣΟΚ, εκείνος που μιλούσε για «αλλαγή», για «τρίτο δρόμο προς το σοσιαλισμό», γα πορεία «ενάντια στην ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ».

          Δεν χρειάζεται, λοιπόν, - όπως υποδεικνύουν κορυφαίοι του ΠΑΣΟΚ - να κοιτάξει κανείς στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος που κυβερνά γα να δει ότι συγκροτείται από «στελέχη» της δημόσιας διοίκησης και εκπροσώπους συμφερόντων που συναλλάσσονται με το δημόσιο προκειμένου να διαπιστώσει ποιοι στηρίζουν την κυβέρνηση και ποιοι στηρίζονται απ' αυτήν. Ύστερα από μια «Εφταετία Εκσυγχρονισμού» η ίδια η πραγματικότητα αποκαλύπτει ξεκάθαρα τις θέσεις και τις προθέσεις, τις αγκυλώσεις και τις ομηρίες των μυθοπλαστών. Και η πραγματικότητα αυτή εκπέμπει εικόνα που όχι μόνον συνειδητοποιείται από τους πολίτες, αλλά φεύγει πέρα από τα σύνορα της χώρας.

    Επίσημες έρευνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πιστοποιούν ότι η χώρα μας κατέχει τις πρώτες θέσεις μεταξύ των εταίρων μας στην παραοικονομία και τη διαφθορά. Τα τελευταία έξι χρόνια η Ελλάδα παρουσιάζει μια διαρκή έξαρση της διαφθοράς που καταγράφεται σε διεθνείς εκθέσεις οι οποίες υποβαθμίζουν συνεχώς τη χώρα μας και την κατατάσσουν πιο κάτω ακόμη και από τη Ζιμπάμπουε. Η αλήθεια είναι γνωστή σε όλους. Δεν κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας. Βιώνει την πραγματικότητα, υφίσταται τις συνέπειες, πληρώνει βαριά τη διαφθορά, κάθε πολίτης, κάθε ημέρα, στις συναλλαγές του με το Δημόσιο. Στην ταλαιπωρία που υφίσταται στις δημόσιες υπηρεσίες, και τους οργανισμούς του κράτους αλλά και στη μάταιη προσμονή του, όταν το χρειαστεί. Ποια είναι η αλήθεια;

    Το κράτος λείπει όταν χρειάζεται ο πολίτης και περισσεύει εκεί που δεν έχει λόγο ύπαρξης. Υπάρχει μια σκουριασμένη κρατική μηχανή που για να δουλέψει χρειάζεται λάδωμα ο μηχανοδηγός. Η μίζα έγινε καθεστώς σχεδόν σε όλες τις συναλλαγές του πολίτη με το δημόσιο. Έβαλαν μάλιστα και ταρίφα. Στις πολεοδομίες, τα ΚΤΕΟ, τις εφορίες, τα δημόσια νοσοκομεία. Έβαλαν χρονόσημο κάτω από το τραπέζι για να διεκπεραιώσει το κατεστημένο, τις υποχρεώσεις του Δημοσίου προς τον Πολίτη.

    Ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός ότι το κράτος εξαφανίζεται σκόπιμα για να δράσει το παρακράτος. Στο έγκλημα του χρηματιστηρίου, το ευρύτερο σύστημα εξουσίας ενεπλάκη κατ' εντολή του κόμματός που κυβερνά - εντολή που προφανώς εγκρίθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και διαβιβάστηκε από τα συναρμόδια υπουργεία - σε παράνομες παρεμβάσεις κομματικής σκοπιμότητας με καταστροφικές συνέπειες για τους επενδυτές και το Δημόσιο. Στην περίπτωση των παράνομων ελληνοποιήσεων κομματικοί μηχανισμοί αποδείχθηκαν πιο ισχυροί από το κράτος όταν μοίραζαν παράνομα και μαζικά την ελληνική ιθαγένεια. Στο χώρο των ηλεκτρονικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης η κυβέρνηση σκόπιμα συντηρεί την αναρχία και κρατά κλειδαμπαρωμένους σε υπουργικά συρτάρια τους Κώδικες Δεοντολογίας, που υπέβαλε, εδώ και δύο χρόνια, το ΕΣΡ προς το Υπουργείο Τύπου. Στην περίπτωση του παράνομου τζόγου ούτε κουβέντα - αποκαλύπτουν οι συνεργάτες του - δεν ήθελε να ακούσει ο πρωθυπουργός. Οι δημόσιες υπηρεσίες παραδίδονται μπροστά σε κομματικά και οικονομικά συμφέροντα. Η νομιμότητα υποτάσσεται στην παρανομία. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, σαν ξένος παρατηρητής, προσποιείται έκπληξη για την ευκολία με την οποία παραμερίζεται η νομιμότητα.

       Οι καταγγελίες για διαφθορά διατυπώνονται, όχι μόνο από την Αντιπολίτευση, όχι μόνον από ολόκληρο τον Τύπο, αλλά και από τα ίδια τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Επισημαίνονται από τους επιθεωρητές δημόσιες διοίκησης και το Συνήγορο του Πολίτη. Επιβεβαιώνονται από δικαστικές έρευνες. Στα δημόσια έργα ομολογείται ένα σαθρό καθεστώς αναθέσεων. Στις αποκρατικοποιήσεις αποκαλύπτονται σκάνδαλα. Στις δημόσιες υπηρεσίες, τα νοσοκομεία, τις εφορίες, το υπουργείο Δημόσιες Τάξης, εντοπίζονται παρακρατικοί μηχανισμοί πιο ισχυροί από το ίδιο το κράτος.

        Το πρόβλημα οφείλεται, πρώτ' απ' όλα, στη διαμόρφωση ενός κομματικού κατεστημένου. Οφείλεται στην παραμονή του ίδιου κόμματος στην εξουσία σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα. Στην ανάπτυξη σχέσεων αλληλοσυγκάλυψης μεταξύ των συνενόχων. Στη διαμόρφωση καθεστωτικών αντιλήψεων και νοοτροπιών. Στο καθεστώς της ατιμωρησίας που αναπτύσσεται με ευθύνη της ίδιας της κυβέρνησης, με ευθύνη αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις, αυτών που όφειλαν, αλλά δεν μπορούν και δεν θέλουν να παίρνουν αποφάσεις.

        Σε κάθε έκρηξη προβλημάτων η κυβέρνηση προσποιείται ότι μόλις αντελήφθη την πραγματικότητα. Αυτό έκανε στους σεισμούς όταν η διαφθορά απεκαλύφθη ως αιτία της μεγάλης καταστροφής και των πολλών θυμάτων. Αυτό έκανε στην τραγωδία του «Σαμίνα» όταν φάνηκε, κατά τον ποιο τραγικό τρόπο, πόσο είναι διεφθαρμένες οι δημόσιες υπηρεσίες. Αυτό έγινε στην περίπτωση του πρωθυπουργικού falcon όταν οι ίδιοι μιλούσαν για δολοφόνους. Αυτό κάνουν και τώρα μπροστά στην μετατροπή της χώρας σ' ένα απέραντο  καζίνο. Κάθε φορά προσποιούνται ότι δεν έβλεπαν και δεν άκουγαν τίποτε. Δεν ήθελε ο πρωθυπουργός ούτε καν να αναφέρεται κανείς - αυτό αποκαλύπτουν οι συνεργάτες του - στο τεράστιο αυτό πρόβλημα. Κάθε φορά, όλοι μαζί, παριστάνουν τους ξένους παρατηρητές. Κάθε φορά προσποιούνται οργή και διακηρύσσουν ότι «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο». Ηχηρά λόγια την ώρα που ξεσπούν τα προβλήματα. Και έπειτα; Σιωπή, αδράνεια, συγκάλυψη και συνέχιση των ιδίων.

        Οι συνέπειες είναι ήδη συγκλονιστικές. Και το πιο ανησυχητικό δεν είναι που γίνονται όλα αυτά. Είναι ότι για όλα αυτά κανείς δεν λογοδοτεί, κανείς δεν τιμωρείται, κανείς δεν παραιτείται. Ο ένας καλύπτει τον άλλον. Ο ένας εκβιάζει τον άλλον. Ο πρωθυπουργός καλεί όποιον έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα. Και όταν η Δικαιοσύνη αναγνωρίζει το πρόβλημα υβρίζεται και συκοφαντείται. Όταν η Δικαιοσύνη ζητά έρευνα από τη Βουλή ο πρωθυπουργός εναντιώνεται. Δεν θέλει καμιά έρευνα. Δεν θέλει να λειτουργούν οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες ελέγχου που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Αυτό απέδειξε με τη στάση του στο έγκλημα του Χρηματιστηρίου. Αυτό αποδεικνύει με τη στάση του στο τεράστιας σημασίας ζήτημα των παρανόμων ελληνοποιήσεων. Αυτό ομολογεί όταν δημόσια αναγνωρίζει την ευκολία με την οποία παραμερίζεται η νομιμότητα στη χώρα μας. Και για όλα αυτά, δεν μπορεί να επικαλούνται άλλοθι άγνοιας, ούτε ο ίδιος, ούτε οι νεοδελφίνοι, ούτε εκείνοι που αισθάνονται το σκοτάδι και διερωτούνται «πότε θα κάνει ξαστεριά». Η αλήθεια, σήμερα, συνειδητοποιείται από όλους. Ο τόπος - όπως ομολογούν ο ένας μετά τον άλλον και οι κορυφαίοι του ΠΑΣΟΚ - δεν κυβερνάται.

        Τα παρακμιακά φαινόμενα γνωρίζουν πρωτοφανή έξαρση. Η διαφθορά έγινε το πιο μεγάλο πρόβλημα του τόπου. Ο δήθεν εκσυγχρονισμός έγινε συνώνυμος με τη σήψη και την παράλυση της διοίκησης. Είναι λοιπόν ανάγκη να μπει τέλος στα παρακμιακά φαινόμενα που παράγονται στο όνομα του εκσυγχρονισμού από τις δυνάμεις του κατεστημένου με ευθύνη της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ.

      Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, όλοι οι δημοκράτες πολιτικοί έχουμε χρέος να αναπτύξουμε ακόμη πιο ασφυκτικό έλεγχο μέσα και έξω από τη Βουλή. Έχουμε χρέος να προωθήσουμε ριζοσπαστικές αλλαγές. Η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Η διαχείριση δεν αποτελεί λύση, δεν οδηγεί σε λύσεις.