Ο τόπος στη δίνη μιας ιδιότυπης ακυβερνησίας

Ιδιοτελείς σκοπιμότητες οδηγούν τον Πρωθυπουργό στην απόφαση δημιουργίας προεκλογικού κλίματος

Φαίνεται, πλέον, ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση αυτή γεννήθηκε γερασμένη και σέρνεται κουρασμένη, ανήμπορη να πάρει αποφάσεις. Η χώρα στερείται συγκροτημένης οικονομικής πολιτικής. Είμαστε τελευταίοι μεταξύ των «15» στην ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις βρίσκονται κοντά στο μηδέν. Τα χάσμα στο ισοζύγιο πληρωμών διευρύνεται. Οι αποκρατικοποιήσεις καθηλώθηκαν και όπου παρατηρείται μια κάποια κινητικότητα προκαλούνται σοβαρές υπόνοιες για τις μεθοδεύσεις που ακολουθούνται. Το Χρηματιστήριο εξακολουθεί να διέρχεται νευρική κρίση γιατί λείπουν οι αναγκαίες πολιτικές για την ενίσχυση του δυναμισμού της οικονομίας μας, αλλά και γιατί η συγκάλυψη των εγκληματικών παρεμβάσεων του πρόσφατου παρελθόντος δεν του επιτρέπει να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του κοινού. Η πορεία εκτέλεσης του Γ΄ ΚΠΣ καρκινοβατεί. Η Ολυμπιακή Προετοιμασία διαψεύδει όλα τα χρονοδιαγράμματα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, ενώ εγκαταλείπονται σημαντικά έργα χρήσιμα για την επόμενη ημέρα και το αρχικό κόστος αυξάνεται, μ' έναν τρόπο που προκαλεί δέος σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη. Ο ευρύτερος δημόσιος τομέας εξακολουθεί να παράγει τεράστια ελλείμματα. Τα κρυφά χρέη που μετατίθενται στην επόμενη τετραετία συνιστούν ήδη μια εξαιρετικά επικίνδυνη νάρκη στο δρόμο της χώρας.

Την ίδια στιγμή, η καθημερινότητα γίνεται ολοένα και πιο αβάσταχτη για τους πολλούς. Οι περιφερειακές και κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται. Η ανεργία παραμένει στα μεγαλύτερα ύψη της μεταπολεμικής περιόδου. Η κατάσταση στο χώρο της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, της ασφάλειας του πολίτη αποκαλύπτει πλήρη αδυναμία υλοποίησης των αναγκαίων ρήξεων και τομών, εξαιτίας της αιχμαλωσίας της κυβέρνησης σε δογματισμούς του παρελθόντος και κυρίως στο κομματικό κατεστημένο της εικοσαετίας. Το κράτος παρέλυσε κάτω από το βάρος μικρών και μεγάλων συμφερόντων. Αντί να υπηρετεί, ταλαιπωρεί και εκβιάζει τον πολίτη. Έγινε συνώνυμο της κακοδιοίκησης, της κατασπατάλησης, της διαφθοράς, της παρακμής. Η κυβέρνηση βουλιάζει μπροστά στο θέαμα της παρακρατικής ασυδοσίας και το άκουσμα των διώξεων κατά της διαπλοκής.

Από το περασμένο καλοκαίρι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ομολογεί ότι στερείται νομιμοποίησης για αναγκαίες δράσεις και διακηρύσσει κυνικά ότι η κατάσταση αυτή αποβαίνει σε βάρος του τόπου. Ότι υπάρχει δηλαδή μια ιδιότυπη ακυβερνησία, επικίνδυνη -ακόμη και κατά τις δικές του εκτιμήσεις- για την πορεία του τόπου. Σήμερα, η πραγματικότητα αυτή ομολογείται από κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ που τονίζουν ότι «ο τόπος δεν κυβερνάται», καθώς επίσης και από άλλους που καλούν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να αναλάβει τις ευθύνες της και να καταλάβει ότι «σκληρό ροκ σε σάπια σανίδια δεν γίνεται». Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση αυτή παρέλυσε κάτω από το βάρος των προβλημάτων που η ίδια δημιούργησε. Κυρίως όμως εξαιτίας της πεποίθησης εκείνων που συγκροτούν και εκείνων που τη στηρίζουν ότι δεν μπορεί να ανακάμψει γεγονός, που αφενός οδήγησε τα μέλη της να μετατρέψουν τα υπουργεία σε αυτόνομα Δουκάτα και αφετέρου έστρεψε τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος στην κατάρτιση σεναρίων για τη διαχείριση της ήττας.

Η παραίτηση του υφυπουργού Εξωτερικών και οι καυτοί υπαινιγμοί του, η κίνηση των «45» για το Ασφαλιστικό, η σύναξη των «60» που αγωνιούν «πότε θα κάνει ξαστεριά» και, ακόμη περισσότερο, οι ενδοπασοκικές συζητήσεις και διεργασίες για την -πριν ή μετά τις εκλογές- αντικατάστασή του δημιουργούν στον Πρωθυπουργό την αίσθηση ότι στέκεται σε «κινούμενη άμμο». Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο ο ίδιος αισθάνθηκε την ανάγκη να εμφανιστεί στο Εκτελεστικό Γραφείο του κόμματός του για να δηλώσει ότι θα είναι παρών και στις επόμενες εκλογές.

Ενώπιον μιας τόσο δυσμενούς πραγματικότητας, ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να δημιουργεί προεκλογικό κλίμα, ελπίζοντας ότι έτσι μπορεί να τιθασεύσει τις ενδοκομματικές αντιδράσεις και να τρομοκρατήσει τους βουλευτές του κόμματός του. Παράλληλα -με δηλώσεις που στερούνται κάθε σοβαρότητας, όπως για παράδειγμα οι αναφορές του σε δικτατορίες και εκτροπές- επανέρχεται στην τακτική που εξήγγειλε μετά τα Δολιανά υπό τον τίτλο «σκληρό ροκ». Ποιος, όμως, δεν αντιλαμβάνεται ότι η οξύτητα που συστηματικά καλλιεργεί, αποβλέπει, στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα αδιέξοδα που δημιούργησε η πολιτική του, από την έκρηξη των φαινομένων διαφθοράς και διαπλοκής, την παράλυση του κράτους και την αδυναμία διακυβέρνησης του τόπου;

Αιχμάλωτος τόσο στις διαπλεκόμενες σχέσεις όσο και στο κομματικό κατεστημένο που μάχεται για τη συντήρηση και την -έναντι παντός τιμήματος- νομή της εξουσίας, ο Πρωθυπουργός έχασε τον έλεγχο του κόμματός του, έχασε τον έλεγχο της κυβέρνησης, έχασε τον έλεγχο της κατάστασης. Αντί όμως να σκύψει στα αίτια της δυσμενούς πραγματικότητας, δείχνει -και προφανώς το κάνει σκόπιμα- ότι είναι έτοιμος να θυσιάσει τα συμφέροντα του τόπου, να υπονομεύσει το πολιτικό κλίμα και να επιφέρει νέα πλήγματα στην ποιότητα της Δημοκρατίας, προκειμένου να κρατηθεί, έστω και για λίγο, στην εξουσία.

Τόσο οι τελευταίες δηλώσεις του, όσο και τα σενάρια αλλαγής του εκλογικού νόμου, που διαρρέονται στον Τύπο, αποκαλύπτουν ότι τόσο ο ίδιος, όσο και η ηγετική ομάδα του κόμματος που κυβερνά ταυτίζουν το πολίτευμα με το ΠΑΣΟΚ και ονειρεύονται τη μονιμοποίηση ενός μονοκομματικού καθεστώτος στη χώρα. Αυτή και μόνον η εκδήλωση των προθέσεών τους αποκαλύπτει αφενός την πεποίθησή τους ότι δεν έχουν κανένα περιθώριο παραμονής στην εξουσία (αποτελεί δηλαδή έμπρακτη εκδήλωση ηττοπάθειας) και αφετέρου την πραγματική σχέση τους με τη Δημοκρατία. Και το τελευταίο (η καθεστωτική δηλαδή αντίληψη και η αντιδημοκρατική νοοτροπία) δεν μπορεί να διαφεύγει της προσοχής κανενός.

Η δική μας στρατηγική είναι δεδομένη και ξεκάθαρη.

Δεν πρόκειται να αντιγράψουμε ποτέ τις πρακτικές της λασπολογίας των ύβρεων και των συκοφαντιών που επιστρατεύουν οι αντίπαλοί μας.

Δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε ποτέ ούτε στα άκρα και τις ακρότητες, ούτε στο ταμπλό της πόλωσης του φθόνου και του φανατισμού που επιλέγουν.

Δεν πρόκειται όμως σε καμιά περίπτωση να σιωπήσουμε, να αδρανήσουμε, να σταματήσουμε μπροστά σε κανένα εμπόδιο, σε καμιά αντιξοότητα.

Είμαστε αποφασισμένοι να εντείνουμε ακόμη περισσότερο τον έλεγχο της Κυβέρνησης, τον έλεγχο του ευρύτερου συστήματος εξουσίας. Να καταστήσουμε πιο αποτελεσματικές τις δράσεις μας, μέσα και έξω από τη Βουλή, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας και των παρακμιακών φαινομένων που καθηλώνουν τον τόπο στο τέλμα και το γκρίζο. Να συγκρουστούμε ακόμη πιο δυναμικά με τη διαφθορά, την ασυδοσία και την αυθαιρεσία της εξουσίας.

Ο αγώνας μας για τη θεσμική θωράκιση της Πολιτείας και την αναβάθμιση της Δημοκρατίας είναι διαρκής. Η αντιπαράθεσή μας στο σημείο αυτό με την Κυβέρνηση και το κατεστημένο που τη στηρίζει θα είναι δυναμική και αποφασιστική, αλλά πάντοτε υπεύθυνη και ευπρεπής.

Είμαστε κόμμα δημοκρατικό. Κόμμα που αναλαμβάνει το πιθανό πολιτικό κόστος για να προσφέρει στην αναβάθμιση της ουσίας και της ποιότητας της Δημοκρατίας.

Ξέρουμε ότι καθώς υποχωρεί και καταρρέει το κατεστημένο της 20ετίας θα αντιμετωπίσουμε το μένος και την πολεμική της προπαγάνδας του, ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τα συμφέροντα που συνήθισαν να λυμαίνονται το δημόσιο, ότι μπορεί και πάλι να επιστρατεύσουν εναντίον μας τα μέσα και το χρήμα που διαθέτουν, την ύβρη, τη συκοφαντία, τις προσωπικές επιθέσεις. Είναι όμως περισσότερο από βέβαιο ότι δεν μπορούν πια ούτε να τρομοκρατήσουν, αλλά ούτε και να εξαπατήσουν μια ολόκληρη κοινωνία. Δεν μπορούν να βάλουν την παραπολιτική στη θέση της πολιτικής. Δεν μπορούν μόνιμα να στρέφουν αλλού, τη προσοχή της κοινής γνώμης.

Η Νέα Δημοκρατία -και ως Γενικός Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας θέλω να το υπογραμμίσω αυτό- ισχυρή και συμπαγής, ενωμένη σαν μια γροθιά, συντονισμένα και αλληλέγγυα τραβά μπροστά. Διάχυση ευθυνών για τις δικές τους πράξεις και παραλείψεις δεν δεχόμαστε. Δεν μπορεί να κυβερνούν αυτοί και να φταίνε οι άλλοι. Δεν μπορεί σε τίποτε να τους βοηθήσει η ασυδοσία, η καταπάτηση κάθε αρχής δεοντολογίας και ευπρέπειας από ορισμένα Μέσα Επικοινωνίας. Δεν μπορεί να βελτιώσουν τη θέση τους προσπαθώντας να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις ότι όλοι είναι το ίδιο.

Δεν μπορεί μετά από είκοσι χρόνια στην εξουσία να εμφανίζονται σαν κριτές και επικριτές όλων των άλλων. Δεν μπορεί να απευθύνονται στους πολίτες μοιράζοντας «πρέπει» και «θα». Σα να μην κυβερνούσαν οι ίδιοι. Σαν να απευθύνονται σε λωτοφάγους. Σαν να είναι άμοιροι ευθυνών για ό,τι αρνητικό συμβαίνει. Σαν να μπορεί να αμφισβητήσουν την αλήθεια που βιώνουν οι πολίτες. Οι ροκ εκτροπές του Πρωθυπουργού και η σκόπιμη δημιουργία προεκλογικού κλίματος μπορεί μεσοπρόθεσμα να συγκρατεί τις τάσεις ενδοκομματικής αμφισβήτησης, αλλά σίγουρα επιδεινώνει τη θέση της κυβέρνησης και μεγιστοποιεί την αδυναμία της να συγκρουστεί με τα συσσωρευμένα προβλήματα, να παράγει έργο, να κυβερνήσει.