Αρχική ΣελίδαΒιογραφικό ΣημείωμαΠολιτική ΠορείαΤύποςΦωτογραφίεςΕπικοινωνία
Πολιτικές ΘέσειςΓενικό Πολιτικό Έργο
 
Πολιτικές Θέσεις
 

Η Υγεία, η Πρόνοια και η κοινωνική 

ασφάλιση πραγματικότητα και όραμα

Συσσωρεύσαμε όλοι και συσσωρεύουν τα παιδιά μας τόμους εξειδικευμένων γνώσεων από τα συνημίτονα και τους υποθετικούς λόγους κάθε είδους και από τα ολοκληρώματα ως τις πολύπλοκες μαθηματικές εξισώσεις. Και ξεχάσαμε ότι πρέπει να μάθουν πως να είναι στο μέλλον γονείς και πολίτες της χώρας τους και του κόσμου. Διδάσκονται περισσότερα μαθηματικά από το περιβάλλον. Αποκτούν γνώσεις και χάνουν την ζωή!   

 

            ΥΓΕΙΑ κατά την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας είναι "όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας αλλά μια κατάσταση πλήρους φυσικής, πνευματικής και κοινωνικής ευεξίας".

            Έτσι , η έννοια της υγείας, δεν αποδίδεται μόνο από την Ιατρική. Αλλά και από το Περιβάλλον την Οικονομία, την Απασχόληση. Η υγεία και η ασθένεια είναι φαινόμενα που υπάρχουν σε όλες τις όψεις της ζωής μιας κοινωνίας. Ένας τεράστιος αριθμός παραγόντων επηρεάζουν την κατάσταση της υγείας ενός πληθυσμού.

            Παράγοντες γενετικοί, παράγοντες περιβαλλοντικοί (τρόπος διαβίωσης, κατοικία, εργασία, συνθήκες εργασίας ρύπανση περιβάλλοντος) παράγοντες συνθηκών ζωής (διατροφή, κάπνισμα, άσκηση, χρήση εθιστικών ουσιών, συμπεριφορά), παράγοντες σχετιζόμενοι με το σύστημα και τις υπηρεσίες υγείας, παράγοντες εκπαίδευσης υγείας.

            Όλοι αυτοί οι παράγοντες, είναι φυσικό να ευρίσκονται σε στενή συνάφεια και αλληλεξάρτηση. Υπερβαίνουν κατά πολύ τη διάρκεια μιας υπουργικής Θητείας, ενός Κυβερνητικού Προγράμματος, ακόμα και μιας γενιάς. Και μ' αυτή την οπτική γωνία και το χρονικό περίγραμμα, έχουμε υποχρέωση να δούμε τα Θέματα της υγείας, ατενίζοντας και οραματιζόμενοι το μέλλον. Διαισθανόμενοι τη ζωή του μέλλοντος. Και η προσέγγιση πρέπει να είναι:

            Συγκεκριμένη ως προς τη σχεδίαση των αντικειμενικών σκοπών. Εφικτή ποσοτικά και χρονικά. Φιλόδοξη ως προς τις καινοτομίες. Προσεκτική ως προς την ανάλυση και Συνεκτική ως προς την αξιοποίηση και συντονισμό των επί μέρους στοιχείων.

            Υπάρχουν παράγοντες της ζωής που βελτιώθηκαν στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια; H απάντηση είναι αναμφισβήτητα ναι. Αλλά οι περισσότεροι δεν προήλθαν από εμάς. Προήλθαν από την ασύλληπτη πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας σε άλλους τόπους της γης. Δημιούργημα άλλων Λαών και άλλων Κοινωνιών.

            Υπάρχουν παράγοντες που επιβαρύνθηκάν ή χειροτέρευσαν κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια; Η απάντηση είναι αναμφισβήτητα, ναι. Και οι περισσότεροι προήλθαν από εμάς τους ίδιους που κατοικούμε σ' αυτή τη χώρα. Στις μεγάλες ανακαλύψεις της ιατρικής απαντήσαμε με τεράστια επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Στη μείωση της παιδικής θνησιμότητας, απαντήσαμε με επιβάρυνση του κοινωνικού περιβάλλοντος της νέας γενιάς, την τεχνολογία των μεταφορών συνδέσαμε με τις εκατόμβες των Θυμάτων του Σαββατοκύριακου. Σε κάθε πρόοδο προκαλούμε και μια οπισθοδρόμηση. 'Ισως γιατί μας λείπει η συλλογική ευφυία. 'Ισως γιατί αργούμε να κατανοήσουμε τη γνώση. 'Ισως γιατί το ευκαιριακό συναίσθημα ξεπερνά την πάγια λογική. Θα μπορούσαμε να συνδυάσουμε τη διεθνή επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο με την ευλογία του περιβάλλοντος και κλίματος που έχουμε, με τις δυνατότητες ταχύτητας πολιτικής εφαρμογής που μας δίνει ο μικρός σχετικά πληθυσμός και έκταση της χώρας μας και να έχουμε τους καλύτερους δείκτες υγείας στον κόσμο. Και δυστυχώς δεν το κάνουμε ως τώρα. 'Ισως γιατί μας λείπει η συνέχεια και η συνέπεια και έχουμε αφθονία προχειρότητας και φιλονικίας. Οδηγούμε επικίνδυνα. Πατάμε πολύ συχνά το φρένο, γιατί βρισκόμαστε συχνά πολύ κοντά στο παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα παρεμποδίζουμε την κίνηση στη λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας του μέλλοντος. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι από την Υγεία στην ευρεία της έννοια αυτού του λαού, εξαρτάται όχι μόνο το ζην και ευ ζην αυτής της γενιάς αλλά και η ύπαρξη αυτού του έθνους στο μέλλον. Επιβάλλεται να γνωρίσουμε, να κατανοήσουμε και να τολμήσουμε τα δέοντα σαν άνθρωποι και σαν πολίτες. Και να κατανοήσουμε ότι το πρόγραμμα Υγεία για το Μέλλον είναι εθνικό και διαρκές.

            Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν. Και ιεραρχημένα και ταυτόχρονα. Το πρώτο είναι να κατανοηθεί ο Θεμελιώδης ρόλος της Παιδείας στα Θέματα Υγείας. Η Παιδεία μας κάπου ξέχασε ότι υπέρτατος σκοπός της Παιδείας είναι η δημιουργία ανθρώπων και μάλλον έχει σαν προτεραιότητα τη δημιουργία επαγγελματιών.

            Συσσωρεύσαμε όλοι και συσσωρεύουν τα παιδιά μας τόμους εξειδικευμένων γνώσεων από τα συνημίτονα και τους υποθετικούς λόγους κάθε είδους και από τα ολοκληρώματα ως τις πολύπλοκες μαθηματικές εξισώσεις. Και ξεχάσαμε ότι πρέπει να μάθουν και πώς να είναι στο μέλλον γονείς και πολίτες, υγιείς και Θεράποντες άνθρωποι της χώρας τους και του κόσμου. Διδάσκονται περισσότερα μαθηματικά από περιβάλλον, περισσότερη Γραμματική από Υγεία. Αποκτούν γνώσεις και χάνουν τη Ζωή.

            Βασικό, επίσης, παράλληλα με τη γνώση είναι να προάγουμε και ένα νέο ήθος υγιεινού τρόπου ζωής. Τα Ελληνόπουλα διατρέφονται χειρότερα απ' όλα τα παιδιά της Ευρώπης, όχι λόγω στέρησης, αλλά λόγω κακής εννοούμενης αφθονίας. Για τους περισσότερους από μας η μόνη άσκηση είναι το κάπνισμα και η μόνη γυμναστική του νου μια απύθμενη απαισιοδοξία τη μέρα στη δουλειά. και μια δυσθεώρητη κραιπάλη το βράδυ στη "διασκέδαση". Μελετώντας κανείς τη συμπεριφορά μας από άποψη υγείας μπορεί βάσιμα να πει ότι οι «'Ελληνες είμαστε ένας Λαός που ζει επικίνδυνα».

            Είναι, λοιπόν, βασικό να βάλουμε τις Υπηρεσίες Υγείας σ' αυτή τη Χώρα σε μια τάξη. H νοσολογική οντότητα που τις χαρακτηρίζει δεν απέχει πολύ από το Χάος. Και μάλιστα η δύσκολη περίπτωση του Οργανωμένου Χάους. Και αυτό δυστυχώς συμβαίνει ενώ έχουμε επιστήμονες σε αναλογία πολύ καλύτερη από τις περισσότερες χώρες. Οι 'Έλληνες γιατροί, κατατάσσονται μεταξύ των καλυτέρων του κόσμου, το νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό, παρέχουν εξαίρετες υπηρεσίες τις περισσότερες φορές με αυτοθυσία. Γιατροί, νοσηλευτικό, παραϊατρικό και λοιπό προσωπικό παρέχουν υπηρεσίες υπεύθυνες.

            Ο λαός όμως δικαιούται υψηλής ποιότητας υπηρεσίες. Οι αποσπασματικές οργανωτικές προσπάθειες του παρελθόντος προσπάθησαν να Θεραπεύσουν συμπτώματα και όχι αιτίες οργανωτικών ασθενειών. Οδήγησαν σε ένα σύνολο πολυδαίδαλων συστημάτων που είναι δύσκολο να κατανοηθούν και να διοικηθούν ακόμη και από τους ειδικούς. Είναι το Ελληνικό Κράτος κατ' εικόνα και ομοίωση. Εδώ Θα πρέπει να vivo ουσιώδεις και καθοριστικές τομές.

            Η πολιτική της δημόσιας υγείας, πρέπει να στηρίζεται σε αξίες. Η υγεία είναι ένα αγαθό που πρέπει να έχει τα κύρια χαρακτηριστικά της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Της ελευθερίας, με την έννοια της απόλυτης ανάγκης σεβασμού του Ανθρώπου. Την υπεροχή της διαπαιδαγώγησης έναντι του εξαναγκασμού.

            Την επιλογή της προσφοράς ή λήψης ιατρικών υπηρεσιών στον ή από το δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα.

            Της ισότητας, με την έννοια της εξάλειψης των ανισοτήτων στην ποιότητα και την ποσότητα των υπηρεσιών υγείας, ανεξάρτητα από το κοινωνικοοικονομικό προφίλ του ανθρώπου, την επαγγελματική δραστηριότητα, την κοινωνική προέλευση, τα πιστεύω του ή τις συνθήκες ζωής. Με λίγα λόγια, με την έννοια της ισότητας των ευκαιριών. Της αλληλεγγύης, όπως εκδηλώνεται με τον αλτρουϊσμό των υγειών προς τους ασθενείς, της κοινής επένδυσης μέσω του κράτους όλων των πολιτών για τη στήριξη των συστημάτων υπηρεσιών υγείας.

            Οι προηγούμενες αρχές, μπορούν να ενοποιηθούν σε μία: Στην Υγεία χωρίς 'Ορια. Γιατί τα όρια της υγείας μετακινούνται συνεχώς με τον ορίζοντα της Επιστήμης, της Οικονομικής και Κοινωνικής Προόδου.

            Με τον ορίζοντα της Πορείας του Ανθρώπου στη Γη. Μόνη στήριξη σ' αυτές τις αξίες μπορεί να καθορίσει μια άξια πολιτική υγείας.

            Και πιστεύω ότι είναι υπηρεσία σ' αυτή τη γενιά και τις επόμενες; εάν ευοδωθεί η κατάρτιση μέσα στο 1993 ενός δεκαετούς προγράμματος για την υγεία. Η κατάρτιση αυτού του προγράμματος, θα γίνει με την ευρύτερη δυνατή συνεργασία των πολιτικών, κοινωνικών, πνευματικών και οικονομικών φορέων και παραγόντων και Θα αξιοποιεί και Θα εντάσσει σ' αυτό το νέο πακέτο Ντελόρ. Και το πρόγραμμα αυτό Θα είναι και για την Υγεία, και την Πρόνοια και την Κοινωνική Ασφάλιση.

            Κύριο μέλημα μιας σύγχρονης οργανωμένης κοινωνίας, είναι η δημιουργία και λειτουργία ενός συστήματος οικονομικής, κοινωνικής και ιατρικής προστασίας όλου του πληθυσμού Καθ όλη τη διάρκεια της ζωής κάθε ατόμου από τους προβλεπτούς και απρόβλεπτους κινδύνους και ανάγκες της ζωής. Αυτή είναι η έννοια της κοινωνικής ασφάλισης.

            Στη χώρα μας ήδη από την αρχαιότητα Λυσίας υπέρ αδυνάτου λόγος- υπάρχουν βασικά στοιχεία κοινωνικής ασφάλισης. Παρά ταύτα από πολλές δεκαετίες λειτουργεί ένα πλέγμα συστημάτων που καλύπτουν ανομοιόμορφα και σίγουρα όχι ικανοποιητικά το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού. Το πλέγμα αυτό των συστημάτων έφθασε ως πολύ πρόσφατα σε κρίσιμο σημείο. Κινδύνευε να λύσει το πρόβλημα της δυσλειτουργίας με τον πιο ριζικό τρόπο: Τη διάλυση.

            Τα αίτια της κρίσης ήταν πολλά: Η οικονομική στασιμότης της δεκαετίας του '80, η γήρανση του πληθυσμού και η υπογεννητικότητα. H αλόγιστη σπατάλη πόρων σε ανθρώπους που δεν είχαν ανάγκη. Η διοικητική ανεπάρκεια των ασφαλιστικών οργανισμών, σε συνδυασμό με τη μη ορθή εκμετάλλευση των κινητών και ακινήτων περιουσιών τους. Ελλείψεις δυσβάστακτες και προνόμια απαράδεκτα.

            Με την πρόσφατη ασφαλιστική μεταρρύθμιση, έγινε ένα σημαντικό βήμα που αποσόβησε την κρίση και έβαλε τις βάσεις μιας νέας πραγματικότητας στο ασφαλιστικό σύστημα. Πιστεύω βαθειά, ότι είναι μια κατάκτηση του ελληνικού λαού γι' αυτή τη γενιά και τις επόμενες. H μεταρρύθμιση αυτή βασίζεται σε μερικές αρχές που αποτελούν οδηγό για το παρόν και το μέλλον και όχι μόνο για τα ασφαλιστικά πράγματα.

            Βασική αρχή της μεταρρύθμισης είναι η ουσία της ελληνικής πολιτείας: 'Ολοι οι 'Ελληνες και Ελληνίδες είναι ίσοι στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις. Το νέο ασφαλιστικό σύστημα καθορίζει τους ίδιους όρους για όλο τον ελληνικό λαό, όπου και αν εργάζεται, στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Κατοχυρώνει ταυτόχρονα ισότητα στη συμμετοχή και δικαιοσύνη στις παροχές. Παρέχει κοινωνική αναγνώριση στα μέλη της κοινωνίας μας, τα οποία συνεισφέρουν περισσότερο, όπως οι μητέρες με ανήλικα παιδιά και οι πολύτεκνες μητέρες. Στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης, αυτή η μεταρρύθμιση οδηγεί στο τέλος των προνομίων.

            Βασική φιλοσοφία της μεταρρύθμισης, είναι ότι Θα ισχύουν πλέον κοινές αρχές για όλους, ανεξάρτητα από φορέα ασφάλισης χωρίς να δημιουργούνται νέες προνομιούχες ομάδες. Μια μεγάλη αρετή της μεταρρύθμισης είναι ότι η μετάβαση στη νέα πραγματικότητα γίνεται κατά τρόπο ήπιο και κοινωνικά δίκαιο, χωρίς να θίγει ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. 'Οσοι είναι ασφαλισμένοι σήμερα, διατηρούν τους όρους, τις συνθήκες και τις παροχές που έχουν. Κανένας προγραμματισμός ζωής δεν θίγεται και οι νέοι που μπαίνουν στην επαγγελματική ζωή ξέρουν τι Θα βρουν.

            Είναι φυσικό η εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος να έχει κόστος. Οι Θυσίες, όμως, είναι δίκαια μοιρασμένες σε όλους και είναι μόνο οι απόλυτα απαραίτητες. Το μεγαλύτερο βάρος το αναλαμβάνει το Κράτος.

            Για να εφαρμοστούν αυτές οι αρχές εισήχθησαν μια σειρά από νέους Θεσμούς που επανοριοθετούν τις σχέσεις του κοινωνικού τριγώνου, εργαζόμενος - εργοδότης - κράτος, μέσα στο σχήμα της ελληνικής κοινωνίας, κατά τρόπο δικαιότερο, σταθερότερο, αποτελεσματικότερο και διαρκέστερο, ώστε να υπάρχει ισότητα στη ζωή, ισότητα στη συμμετοχή ισότητα στην προστασία. Και το κυριότερο, εξασφαλίζουν το μέλλον των κοινωνικών παροχών.

            Η επιτυχία της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης και η αντοχή της στο χρόνο, στηρίζονται στο αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης του κάθε 'Ελληνα και Ελληνίδας. Και στο αίσθημα της υπερηφάνειας, ότι όσο μπορεί στηρίζεται στον εαυτό του και στηρίζει τους άλλους. Αλλά και στο αίσθημα της σιγουριάς και όταν δεν μπορεί. Τότε να δικαιούται να έχει τη βοήθεια και τη στήριξη των άλλων. Αυτή είναι και η έννοια της εθνικής αλληλεγγύης, πεμπτουσίας του ασφαλιστικού συστήματος και Θεμελιώδους κρίκου της εθνικής συνοχής.

            Καμία κοινωνία δεν αξίζει το σκοπό της και κανένα κράτος δεν αξίζει την αποστολή του, αν μέσα στα κύρια μελήματα και δραστηριότητες, δεν περιλαμβάνεται και η στήριξη των ατόμων και ομάδων που έχουν προσωρινή ή μόνιμη ανάγκη. Αυτό που ονομάζουμε Πρόνοια. Μια ευρεία έννοια για ένα μεγάλο σκοπό. Και είναι τόσο μεγάλος ο σκοπός, αγγίζει τόσο πολύ όλους τους ανθρώπους, ώστε η ιδέα ενός Κράτους Πρόνοιας απετέλεσε και αποτελεί βασικό τμήμα της ιδεολογίας και σημαία κοινωνικών οραματισμών και πολιτικών σχηματισμών.

            Και κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση, ότι κύριος σκοπός των οργανωμένων κοινωνιών είναι η στήριξη των μελών τους κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και νομίζω ότι αυτή η τελευταία φράση είναι το κλειδί.

            Για να στηριχτεί κάποιος καλά, κάποιοι άλλοι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να φτιάξουν ένα καλό στήριγμα.

            Το σύστημα της Πρόνοιας, όπως και της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης, είναι υποσυστήματα μέσα σ' ευρύτερα συστήματα που λέγονται οικονομία και κοινωνία. Για να λειτουργήσει σωστά το επί μέρους, πρέπει να λειτουργεί και το σύνολο. Αλλά και για να λειτουργήσει καλά το σύνολο, πρέπει να λειτουργούν σωστά τα επί μέρους. Καμία οικονομία δεν αναπτύσσεται αν δεν υπάρχει η κοινωνική ηρεμία, στην οποία συντελεί ένα καλό σύστημα πρόνοιας. Γιατί βοηθάει στη μείωση των κοινωνικών κραδασμών που προκαλούνται προγραμματισμένα ή απρογραμμάτιστα στη διάρκεια της εξέλιξης της ζωής των λαών και των εθνών κατά την πορεία προς το μέλλον.

            Η ζωή των ανθρώπων είναι βιολογικά προγραμματισμένη, ώστε να έχει δύο περιόδους που η στήριξη είναι απαραίτητη για όλους: Την αρχή και το τέλος. Τα παιδιά και τους γέροντες. Αυτό είναι προγραμματισμένο από τη φύση για όλους. Μια σύγχρονη κοινωνία, έχει υποχρέωση να στηρίζεται και να στηρίζει το χθες και το αύριο.

            Το χθες, γιατί την έφτιαξε και γιατί η πείρα και η γνώση συμβάλλουν στη συνέχεια. Το αύριο, γιατί εκεί στηρίζεται η βιολογική συνέχεια και που πρέπει να πλασθεί πνευματικά, ηθικά, εκπαιδευτικά, επαγγελματικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 'Εργο της πρόνοιας, μ' αυτή την έννοια, είναι μαζί με άλλες δραστηριότητες να αποτελούν τα στηρίγματα της γέφυρας των γενεών.

            Στη χώρα μας έχουμε ένα τεράστιο πρόβλημα. Το δημογραφικό. Είναι πρόβλημα που μαθηματικά Θα απειλήσει την ύπαρξη αυτού του 'Εθνους αύριο αν δε το λύσουμε σήμερα. Και κλειδί στη λύση του είναι η στήριξη της οικογένειας. Μέχρι τώρα, το πρόβλημα αντιμετωπίσθηκε σε περιορισμένη βάση. Κυρίως με την ενίσχυση της πολύτεκνης οικογένειας. Στήριξε τους λίγους Θαρραλέους, ενώ το πρόβλημα είναι να δώσει Θάρρος και στήριξη στους πολλούς. Σαν οργανωμένη κοινωνία, σαν κράτος, έχουμε το καθήκον να πάρουμε όλα εκείνα τα μέτρα που κατ' αρχήν Θα θεμελιώνουν τη διεύρυνση και στήριξη της οικογένειας. Το πρόβλημα δεν είναι απλό, αλλά θεμέλιό του είναι η εμπέδωση αισθήματος σιγουριάς για το μέλλον μιας οικογένειας. Με την προστασία του παιδιού, την παροχή κινήτρων και ευκαιριών για εκπαίδευση και επαγγελματική εξέλιξη. Γιατί το δημογραφικό είναι και πρόβλημα οικονομικό και πολιτικό, πέρα από την κοινωνική του διάσταση. Πρέπει να καταλάβουμε πού βρίσκεται το μέλλον μας. Τα βήματα που Θα γίνουν προς αυτή την κατεύθυνση είναι βήματα ζωής αυτού του 'Εθνους.

            Αλλά η έννοια της πρόνοιας είναι ακόμη ευρύτερη. Διότι υπάρχουν και ομάδες του πληθυσμού που έχουν ιδιαίτερες ή ειδικές ή διαφορετικές ανάγκες. Και όλοι ανήκουμε σε μια ή περισσότερες από αυτές τις ομάδες. Και αν νομίζουμε ότι δεν ανήκουμε σήμερα, σίγουρα σε κάποια φάση της ζωής μας Θα το αντιληφθούμε ότι ανήκουμε. Μια κοινωνία, για να ζήσει, χρειάζεται όλα τα μέλη της. 'Εχει λοιπόν την υποχρέωση να στηρίξει τις επιμέρους αδυναμίες, ώστε να αυξήσει τη συνολική δύναμη. Γιατί όλοι σε πολλά πράγματα είμαστε αδύναμοι. Σε κάτι διαφορετικό, όμως, είμαστε δυνατοί.

            Αν η κοινωνία στηρίξει τις αδυναμίες, τότε Θα μπορέσουν από τους ίδιους αυτούς ανθρώπους να απελευθερωθούν οι δυνάμεις. Δυνατές είναι οι κοινωνίες που μπορούν να φροντίζουν τους αδύνατους, ώστε να παίρνουν δύναμη και από αυτούς. Η Δύναμη είναι Δύναμη Ζωής. Με αυτή τη φιλοσοφία, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την ιδέα, το Θεσμό, τη δραστηριότητα της πρόνοιας στη χώρα μας. Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, όπου συντελείται το μεγάλο βήμα της ανθρωπότητας στο μέλλον, όπου η επιστήμη και η τεχνολογία ανασυνθέτουν την οικονομία και την κοινωνία, με φυσικό επακόλουθο να αναδημιουργούν και την έννοια της πολιτικής.

            Στην πατρίδα μας δεν καταφέραμε ακόμη να φτιάξουμε μια σωστή Κοινωνία Πρόνοιας. Ίσως γιατί προσπαθήσαμε να το κάνουμε μέσω ενός Κράτους Πρόνοιας και δεν καταφέραμε ακόμη να ολοκληρώσουμε την έννοια του Κράτους. 'Η να αποκτήσουμε κράτος με την ολοκληρωμένη έννοια.

            Παρά την τεράστια πρόοδο που έχουμε κάνει, μας λείπει η συστηματική οργάνωση σε σύγχρονη βάση. Η λειτουργία της Πρόνοιας σε όλες της τις εκφράσεις, πρέπει να είναι συστηματική, προβλέψιμη, επαρκής και διαρκής. Πρέπει όλοι οι πολίτες να γνωρίζουν και να αισθάνονται ότι η κοινωνία έχει προνοήσει για οποιαδήποτε ανάγκη προστασίας.

            Η ουσία του οράματος είναι ότι δεν Θα υπάρχουν αδυναμίες στη στήριξη των αδυναμιών όλων μας. Και δεν Θα υπάρχουν δυνάμεις κανενός μας που να μένουν αδρανείς στη στήριξη όλης της κοινωνίας μας. Το κράτος της Πρόνοιας είναι και σκοπός και μέσον για τη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας, μιας καλύτερης ζωής. Αρκεί να μη το δούμε σαν αυτοσκοπό και να μη το δούμε σαν μόνο μέσο. Είναι υποσύστημα του γενικότερου συστήματος. Στηρίζεται και στηρίζει μια δυνατή οικονομία, στηρίζεται και στηρίζει την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη. Στηρίζεται και στηρίζει τον πολιτισμό. Στηρίζεται και στηρίζει τον άνθρωπο. Σε μια εποχή που οι δυνάμεις της πολιτικής περνούν στα χέρια των πολιτών και αποκτούν μια πανανθρώπινη παγκοσμιότητα. Σε μια εποχή που οι παλαιοί πολιτικοί διαχωρισμοί έχουν απλά και μόνο ιστορική αξία για τη σημερινή πραγματικότητα. Ο κόσμος, η ανθρωπότητα κάθε μέρα και περισσότερο, λειτουργεί σαν μια περίπλοκη σειρά αλληλοεξαρτώμενων συστημάτων στην παιδεία, την υγεία, την οικονομία, την ασφάλεια τον πολιτισμό, την εργασία, ακόμη και το έγκλημα. Μόνον αν αντιληφθούμε το σύνολο μπορούμε να ρυθμίσουμε τα επιμέρους. Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει παγκόσμιες πια κρίσεις, προκλήσεις, αλλά και ευκαιρίες. 'Οσο μεγαλώνει η γνώση, τόσο κατανοούμε πόσο μικρός είναι ο πλανήτης. 'Οσο βαραίνει η σκέψη, τόσο συνειδητοποιούμε τις τεράστιες δυνάμεις της ανθρωπότητας.

            Σε μια Γη που μεγαλώνουν τα μεγέθη και μικραίνουν οι αποστάσεις. Σε μια Γη, που τα πάγια προβλήματα μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε με πάγιες αρχές και νέα μέσα. Σε μια γη που μας έρχονται νέα προβλήματα από το παρελθόν και παλιά προβλήματα αναζητούν τη λύση τους στο μέλλον.

            'Ηρθε ο καιρός για νέα σκέψη και δράση. Ακόμα και για τους πολιτικούς. Πιστεύω ότι η πολιτική θα ήταν καλύτερη αν κατανοούσε τον σύγχρονο κόσμο. Το πρόβλημα σίγουρα δεν είναι ότι δεν θέλουμε. Πιθανόν δεν είναι ότι δεν μπορούμε. Πιθανότατα είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε. Γιατί το άγχος του αύριο και οι δουλείες του χθες παραλύουν τις αισθήσεις μας.

            'Ηρθε ο καιρός να απελευθερώσουμε και την πολιτική και τους πολιτικούς από ιδεολογήματα, ετικέτες και προκαταλήψεις, που είναι άσχετα με την εποχή μας. Και να ενθαρρύνουμε και να παροτρύνουμε όλους να μετάσχουν όχι σ' αυτό που χθες λεγόταν πολιτική, αλλά σ' αυτό που πάντα λεγόταν και Θα λέγεται ζωή με τη σημερινή του μορφή. Για να βρεθεί και πάλι η πολιτική μέσα στη ζωή.

            'Εχουμε δύο τρόπους για να μετάσχουμε στο παγκόσμιο γίγνεσθαι στη νέα ζωή αυτού του πλανήτη. Ο ένας είναι με τη Θέλησή μας και το σχέδιό μας. Ο άλλος είναι χωρίς τη Θέλησή μας, χωρίς σχέδιο, αλλά αναγκαζόμενοι και ωθούμενοι από τα παγκόσμια ρεύματα.

            Το μέλλον δεν Θα το αποφύγουμε, αλλά η επιλογή είναι δική μας. Και το όραμα για την Υγεία, την Πρόνοια και την Ασφάλιση δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο αλλά και τίποτε λιγότερο από Περισσότερη Συμμετοχή σε μια Καλύτερη Ζωή. Γι' αυτή τη γενιά και τις επόμενες.

 
 

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα